Page 28 - mecidiye sehit fahrettin ilkokulu

UNUTULMAZ

DERS

Bir zamanlar Emre adında bir çocuk varmış, ailesine gitmiş ve onlardan güzel

ve farklı hayvanları görmeleri için hayvanat bahçesine gitmelerini istemiş. Ailesi

hemen kabul etmiş ve ertesi sabah herkes bu güzel geziye çıkmış. Hayvanat bahçesine

vardıklarında Emre maymunu görmek istediğini söylemiş ve birden Emre bir ayağın

sesini duymuş ve ailesi farkına varmadan sesin geldiği yöne düşünmeden koşmuş.

Emre maymun kafesine gelmiş, yaramaz maymunları kafesin içinde oynayıp

eğlenirken izledikçe mutlu ve neşeli hissederek, yanına evden getirdiği yerli fıstıkları

atmaya başlamış ve maymunların yemeleri için lezzetli muzları soymuş. Bütün

bunları ebeveynlerinin onun yanında olmadığını ve bu yerde yalnız olduğunu fark

etmeden yapmış.

Bu sırada, ebeveynler yokluğunu fark ettikten sonra onu aramaya başlamışlar ve

onun için çok korkmuş ve endişelenmişler. Emre maymunlarla meşgulken ne

olduğunu anlamamış ve aniden yanına baktığında ebeveynlerini bulamamış.

Ebeveynlerini hatırlayınca ne yaptığını anlamış, çok korkmuş ve

ebeveynlerini onlara sormadan terk ettiği için kendisini azarlamaktan vazgeçmiş.
Ebeveynlerini nasıl bulacağını ve evine nasıl döneceğini bilmeden ağlamaya

başlamış. Emre’nin babası, oğlunun maymun kafesine gitmek istediğini hatırlamış.

Bu yüzden oraya koşmuş ve onu kafesin yanında ağlarken tek başına ayakta bulmuş.

Babası ona yaklaşmış ve onu kucaklamış. Emre babasını görünce çok mutlu olmuş

ve kollarında güvende hissetmiş ve Emre’nin annesi de onu kucaklamış, sonra babası

onu yanlış davranışından dolayı suçlamış. Bu yüzden Emre hemen özür dileyerek

şöyle demiş: “Beni affet baba, beni affet anne ve bunu asla yapmayacağım.”

20