Page 35 - harbiye ilkokulu
P. 35

okulumu, Melike’yi, mahalledeki komşularımı, her sabah bize günaydın diyen bakkal
       Veysel Amca’yı, herkesi çok özleyecektim.  En çok da karşı komşumuz Neriman Teyze’yi!
               Aradan  bir  ay  geçti,  babam  Ankara’ya  gidip  bizim  için  ev  tutmuştu.  Babam,
       Ankara’dan  döndüğü  gün  sofrada,  yeni  alacağımız  evden  bahsetti.  Kocaman  bir
       bahçemizin  olduğunu,  beş  tane  odası,  kocaman  bir  mutfağı  bulunduğunu  söyledi.

       Oradaki  komşularımızın  kendisini  buradakiler  gibi  sıcak  ve  samimi  karşıladığını

























       söyledi anlattı. Okul, hastane, market evimize çok yakınmış, bu haberlere hepimiz çok
       sevinmiştik.





               Nihayet  taşınacağımız  gün  gelmişti.  Gündüz  okuldaki  arkadaşlarımla,  akşam
       mahalledeki komşularımızla vedalaştık ve yola çıktık. Sabaha karşı Ankara’ya vardık.
       Evimizin olduğu mahalleye geldik. Arabadan indik, eşyalarımızı yavaş yavaş indirmeye

       başladık. Evin içini turlarken ne kadar güzel olduğunu gördük. Ertesi gün komşularımız
       hoş geldin ziyaretine gelmeye başladılar.
               Annemler evi yerleştirirken, babamla okul kaydım için evden çıktık. Okul kaydımı
       yaptırdığımızda çok heyecanlanmıştım. Sabahı zor ettim ve yeni okuluma gittim. Sınıfa
       ilk girdiğimde o kadar çok heyecanlıydım ki yanaklarım kızarmıştı. Bütün arkadaşlarım

       hoş geldin dediler. Öğretmenim en önde oturmamı istedi. Sıra arkadaşım çok tatlıydı,
       adı da Funda’ydı.


               Teneffüste  bütün  arkadaşlarımla  tanıştım.  Bunlar  olurken  hem  mutlu,  hem  de
       üzgündüm. Funda bana neden üzgün olduğunu sordu. Ben ise en yakın arkadaşım
       Melike’yi  şimdiden  çok  özlediğimi  söyledim.  Funda  ise,  “Arkadaşın  Melike’nin  yerini
       alamayız elbette, ama biz de iyi arkadaş olabilmek için gayret edebiliriz” dedi.
               Funda’nın sözlerine çok sevinmiştim, sanırım yeni yakın arkadaşımı bulmuştum.

       Eve gittiğimde annem günümün nasıl geçtiğini sorduğunda, “Anneciğim, arkadaşlarım
       beni çok güzel karşıladılar, sanırım çok zorluk çekmeyeceğim” dedim. Annem, benim
       adıma çok mutlu olduğunu, komşularımızın da çok ilgili olduklarını söyledi.

               Günler hızla geçti, buraya taşınalı üç ay oldu, Melike’yi özlüyorum ama Funda ile
       arkadaşlığımız ve buradaki günlerimiz güzel geçiyor. Mutluyum.




 34                                                               35
   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40