Page 30 - harbiye ilkokulu

4 Nisan 2011 tarihinde İstanbul’da doğdum. Harbiye
İlkokulu 4B Sınıfı’nda öğrenciyim. Babam kuyumcu,

annem ev kadını. Biz iki kardeşiz. Büyüyünce doktor olmak
istiyorum.

ZEYNEP ÜSKÜPLÜOĞLU

KARDEŞ HAYALİM

Adım Masal, on bir yaşındayım. Ailemin tek çocuğum. Yarın ortaokula
başlayacağım için çok ama çok heyecanlıyım. Arkadaşlarımdan ayrılacağım o akşam
heyecandan uyuyamıyordum. Sabah olmuştu, okul kıyafetlerimi giyip okula gittim.
Okulda yeni arkadaşlarımla tanışmam pek kolay olmadı. Ama yine de birkaç kişiyi

kendime yakın hissetmiştim.
Herkes yaz tatilinden konuşuyordu, ben de yazlığımızda geçen günlerimizden
söz ettim onlara. Herkes kaç kardeşi olduğunu söylüyordu. Benim ise her zamanki gibi
boynum bükülmüştü. Öğretmenim bana kaç kardeşim olduğunu sordu.

- Öğretmenim ben tek çocuğum.
Demiştim ve yine üzülmüştüm kendime. Okuldan çıkmamıza bir iki dakika
kalmıştı. Zil çaldı eve doğru yürürken yanıma arkadaşım Rüya geldi. Neden üzgün
olduğumu sorduğunda, boynum bükülmüş yere bakarken gözlerim doldu..

- Benim bir kardeşim yok! Dedim.
Rüya:
-Benim de sadece bir ağabeyim var.

-Ama benim o bile yok.
Rüya’ya veda ettikten sonra eve ulaştım ve annem ile babam günümün nasıl
geçtiğini sorduklarında yine gözlerim doldu. Annem telaşla:
- Okulda kötü bir şey mi oldu, neden üzgünsün?
- Anne, baba benim neden bir kardeşim yok?

Babam üzüntüyle saçlarımı okşayarak:
-Kızım biliyorsun ki biz çalışıyoruz. Bizim bebek bakmaya vaktimiz yok, bunu sen
de biliyorsun!

-O zaman bir bakıcı tutarız veya ben bakarım ona!
Annem ise şöyle dedi:
-Sen daha çok küçüksün, okula gidiyorsun. Nasıl bakacaksın? Ayrıca bakıcıya
verecek paramız yok.
Konuşmamız bitince üzgün üzgün çantamı alıp, odama geçtim. Yatağa oturup

kendi kendime, “Niçin kardeşim olduğunda ben ona bakarım diyorum, anlamıyorlar,

30 31