Page 20 - mecidiye sehit fahrettin ilkokulu
P. 20

DAĞINIK CAN




                      Adı Can olan bir çocuk varmış. Can, sarı saçlı, beyaz tenli, renkli gözlü, uzun

                 boylu 4.sınıfa giden bir çocukmuş. İki ablası varmış, çok düzenli ve temiz kızlarmış

                 ama Can onların tam tersine çok dağınıkmış. Ablalarıyla aynı odayı paylaşıyormuş.


                 Hepsinin  kendine  ait  bir  bölümü  varmış,  kimsenin  eşyası  diğerinin  bölümüne
                 geçemezmiş,  bu  bir  kuralmış.  Can  yine  de  eşyalarını  hep  dağınık  bıraktığı  için


                 ablalarının  bölümüne geçiyor, hep sorun çıkıyormuş ve tartışıyorlarmış.  Ablaları
                 kendi aralarında bu çocuğa düzeni nasıl öğretiriz diye sürekli konuşuyorlarmış. Bir


                 çare bulamamışlar.

                            Akşam olmuş ve herkes yatağına çekilmiş. Can, uykuya dalar dalmaz bir

                 rüya görmüş, çok dağınık bir odaya girmiş, yürüyememiş. Her yer çok dağınıkmış,

                 yanına bir araba gelmiş ve demiş ki:


                     - Can, sen bu dağıtma huyundan vazgeçecek misin?


                        Can:


                     - Hayır, ben odamı toplamak istemiyorum. Çok sıkıcı ve yorucu!

                        Araba:


                     - O zaman hatanı anlayana kadar oyuncaklarını eline alıp oynayamayacaksın.

                 Kalemini eline alıp yazamayacaksın. Silgini eline alıp silemeyeceksin, deyip gitmiş.

                 Bu sefer yanına Puf puf Tren gelmiş ve demiş ki:


                     - Lütfen bu huyundan vazgeç Can!


                     Can ona da aynı sözlerle karşılık vermiş.




                     Puf puf Tren:


                     - Ama çok pişman olacaksın!







                                                                                                      12
   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25