Page 20 - mecidiye sehit fahrettin ilkokulu
P. 20
DAĞINIK CAN
Adı Can olan bir çocuk varmış. Can, sarı saçlı, beyaz tenli, renkli gözlü, uzun
boylu 4.sınıfa giden bir çocukmuş. İki ablası varmış, çok düzenli ve temiz kızlarmış
ama Can onların tam tersine çok dağınıkmış. Ablalarıyla aynı odayı paylaşıyormuş.
Hepsinin kendine ait bir bölümü varmış, kimsenin eşyası diğerinin bölümüne
geçemezmiş, bu bir kuralmış. Can yine de eşyalarını hep dağınık bıraktığı için
ablalarının bölümüne geçiyor, hep sorun çıkıyormuş ve tartışıyorlarmış. Ablaları
kendi aralarında bu çocuğa düzeni nasıl öğretiriz diye sürekli konuşuyorlarmış. Bir
çare bulamamışlar.
Akşam olmuş ve herkes yatağına çekilmiş. Can, uykuya dalar dalmaz bir
rüya görmüş, çok dağınık bir odaya girmiş, yürüyememiş. Her yer çok dağınıkmış,
yanına bir araba gelmiş ve demiş ki:
- Can, sen bu dağıtma huyundan vazgeçecek misin?
Can:
- Hayır, ben odamı toplamak istemiyorum. Çok sıkıcı ve yorucu!
Araba:
- O zaman hatanı anlayana kadar oyuncaklarını eline alıp oynayamayacaksın.
Kalemini eline alıp yazamayacaksın. Silgini eline alıp silemeyeceksin, deyip gitmiş.
Bu sefer yanına Puf puf Tren gelmiş ve demiş ki:
- Lütfen bu huyundan vazgeç Can!
Can ona da aynı sözlerle karşılık vermiş.
Puf puf Tren:
- Ama çok pişman olacaksın!
12