Page 26 - harbiye ilkokulu

18 Aralık 2011, İstanbul doğumluyum. Aslen
Kayseriliyim ve üç kardeşiz. İlkokula altı yaşında başladım.

Şu an dokuz yaşındayım Harbiye İlkokulu 4B Sınıfı
öğrencisiyim…

YUSUF AKBUDAK

PANDEMİNE OKUL

Bütün dünyayı kasıp kavuran Covid 19 pandemisi başlamadan önce aynı sınıfa
giden Ahmet, Elif ve Enes çok samimi arkadaşlardı. Artık uzaktan eğitim gördükleri için
birbirlerini çok fazla göremedikleri için çok üzülüyorlardı.
Ahmet, okul açıkken de çalışkan bir öğrenciydi, uzaktan eğitim sırasında da
evlerinde bulunan bilgisayar ile canlı derslere katılıyor, ödevlerini yapmaya devam

ediyordu. Elif de okulda iken çalışkan bir arkadaşıydı, anca bu süreçte babası işsiz
kaldığı için evlerine bilgisayar alamamışlardı, bu nedenle derslere katılamıyordu. Enes
ise evinde bilgisayarı olduğu halde derslere katılmayan bir arkadaşlarıydı.

Havanın güneşli olduğu bir gün evlerinin yakınındaki parkta kısa süreliğine
buluşmaya karar verdiler. Maskelerini takıp bir araya geldiklerinde sohbet etmeye
başladılar. Ahmet, “Okulumu, arkadaşlarımı çok özledim. Ödevlerimi yapıyor, derslere
bilgisayardan da olsa katılıyor olmaktan yine de mutluyum” dedi. Elif, “Ben de derslerimi
yapıyorum çok çalışıyorum ama EBA’dan faydalanamıyorum, çünkü evimizde internet

ve bilgisayar yok, bu duruma çok üzülüyorum” dedi. Bunun üzerine lafa giren Enes
ise Elif’e “Boş ver, üzülme, keyfine bak. Benim her şeyim var, ama madem okula
gitmiyoruz, hiçbirine bakmıyorum, hep bilgisayarda oyun oynuyorum” dedi.

Elif, Enes’in sözleri üzerine daha çok üzüldü ve “Sen imkânların varken
çalışmıyorsun, ben ise o imkânların bende de olmasını çok istiyorum. Ara sıra internet
bulduğumda derse girdiğimde, bir sonraki derse katılamayacağım için o kadar çok
üzülüyorum ki, bilemezsin! Enes, arkadaşım, böyle yapma, sen kaybedersin” dedi.

Enes, Elif’in sözlerini duyduğu halde, “Oyun da kaybetmeyeyim yeter” diyerek gülüp
geçti.
Günler geçmiş ve karne günü gelmiş. Ahmet ve Elif takdir belgesi aldıkları için çok

sevinmişler. Enes ise herhangi bir belge alamadığı için çok üzülmüş. Enes arkadaşlarını
tebrik etmiş ve Elif’e, “Keşke ben de sizin gibi çok çalışsaydım, oyun oynamasaydım,
ben de sizin gibi şu an çok mutlu olurdum ve kaybetmezdim” dedi.
Enes, sonunda hatası anladığı için iki arkadaş da mutlu oldular, Enes de
arkadaşlarına ikinci dönem daha çok çalışacağına dair söz verdi.

26 27