Page 97 - nilufer hatun ilkokulu

Fakat bir hata yapmış zaman iksirinden bir damla fazla koymuştu.
Ozan bu hatanın farkında olmadan makinayı elli yıl sonraya ayarladı ve
çalıştırdı çalıştırdıktan sonra çok büyük bir patlama oldu. Ozan kendine
geldiğinde hastanedeydi ve bir dizi robot - doktor yazılı tişört giymiş
robotlar gördü. Bu robot-doktorlar onun durumuyla ilgileniyorlardı.
Ozan ben neredeyim dedi. Robot doktorlardan biri; robot
hastanesindesiniz ve elli yıldır uyuyorsunuz dedi. Ozan çok şaşırmış
ve birazda korkmuştu. Ozan’a bakan robot görünümlü doktorlardan
biri Ozan’a geçmiş olsun artık taburcu olabilirsiniz dedi. Ozan taburcu
olurken bir şey fark etti hastanede hastalar ve yakınları hariç diğer her
çalışan robottu ve hatta robot polikliniği bile vardı. Bunları düşünerek
dışarı çıktı. Dışarısı çok değişik gelmişti. Uçan arabalar, kendinden
yürüyen yollar, kaldırımlar vardı. Kaldırıma ayak attığı an düşecek
gibi oldu, kendiliğinden yürüyen kaldırıma alışmıştı. Ozan içinden
keşke bu teknoloji okula giderken de olsa diye düşünmüştü. Okuluna
doğru gitmeye başladı okula vardığında okul tabelası yerine Göktaşı
Araştırma Merkezi tabelası asılıydı. Kapıdaki görevliye:
- Burada eskiden bir okul vardı ne oldu buraya, diye sordu.

Görevli:

- Okular kapatılıp uzaktan eğitime geçeli baya zaman oldu. Hem
sen nereden biliyorsun burada okul olduğunu?

Ozan:
- Burası benim zamanında okuldu, dedi.

Görevli:

- Hem senin adın ne, dedi.
Ozan:

– Benim adım Ozan, dedi
Görevli:

- Ooo Ozan’cığım uyandın mı sen. Hem beni tanımadın mı? Ben
arkadaşın Kazım.

97