Page 48 - marasal fevzi cakmak ilkokulu

Güzel bir gün Ahmet parka gitmek için annesinden izin istemiş.
Annesi kardeşini de yanında götürmesini ve çok dikkatli olmasını
söylemiş. Ahmet’te kardeşini alıp oyun parkına gitmiş.

Parktaki diğer çocuklarla oynarken Ahmet’in kulağına çalıların
arasından bir ses gelmiş. Ahmet önce korkmuş. Daha sonra cesaretini
toplamış. Kardeşini de yanına alarak çalılara doğru yaklaşmışlar. Birde
bakmışlar ki çalıların arasında kanadı kırık bir kuş çırpınıyor. Kuşu
kucağına alan Ahmet kardeşi ile birlikte eve koşmuşlar. Annelerine olayı
anlatmışlar. Anneleri kuşu alıp, çocuklarla birlikte veterinere gitmişler.
Veteriner abla kuşun kanadını tedavi etmiş ve demiş ki “Bir süre evde
bakın. Yem verin. Su verin. Daha sonra doğaya bırakın.”

Ahmet ve kardeşi bir hafta minik kuşa bakmışlar. Daha sonra kuşu
pencereden doğaya bırakmışlar. Minik kuş mutluluk içinde kanat çırparak
gözden kaybolmuş.

Ahmet ve kardeşi kuş dostlarından ayrıldıkları için çok üzülmüşler
ama sağlığına ve mutlu olduğu doğaya kavuştuğu için de sevinmişler.

Aradan günler geçmiş ve pencereden gelen bir tıkırtı duymuşlar. Birde
ne görsünler! Minik dostları gelmiş. Çok mutlu olan çocuklar kuşun
yanına gitmişler. Ona ekmek ve su vermişler. O günden sonra minik kuş
her gün iyi kalpli kardeşleri ziyarete gelmiş.

Nas SÖNMEZ 3/D

23