Page 44 - marasal fevzi cakmak ilkokulu

bir hamak olduğunu görünce Ela içinden “bu iş tamam” dedi. Annesi ve
babası evi beğendiler ve bu eve taşınmaya karar verdiler.

Mucize mi, Gerçek mi?

Çok kısa süre içerisinde bahçeli evlerine taşınıp barınaktan o
karamel renkli köpeği sahiplenmeye karar verdiler. Ela o köpeğin
sahiplendirilmiş olabileceğini düşündüğü için biraz endişeliydi. En kısa
sürede gidip köpeğini eve getirmek istiyordu. Annesi ve babası Ela’dan
habersiz köpeği bir kutuya koyup odasına bırakmışlardı. Yemek saati
geldiğinde babası ona “bu akşam yemeğini odanda yemeye ne dersin?”
dedi. “Her akşam aynı sofrada yemek yiyorken babam neden beni
odama gönderiyor ki acaba?” diye meraklandı Ela. Koşarak odasına gitti.
Odasında hareket eden, üstünde beni aç sevgili dostum yazan bir
kutuyla karşılaştı. Kutuyu açtığında hayvan barınağındaki o karamel
renkli, tatlı köpeğin olduğunu görünce sevinçten çığlık atıp köpeğine
sarıldı. Köpeği de Ela’nın mutlu olduğunu hissettiği için üstüne atlayıp
tüm yüzünü yaladı. Ela’nın çığlıkları odadan duyuluyordu. Çığlık sesleri
git gide yaklaşmaya başladı. Koşarak anne ve babasına sarıldı.
Arkasından aileye yeni katılan bu tatlı köpek de onların üzerine atladı. O
kadar güzel bir andı ki Ela’nın gözlerinden iki damla yaş aktı.. Şuan bir
mucize yaşıyorum, hayatımın en güzel anı dedi ve köpeğine MUCİZE

adını verdi. Her gün tekrar ettiği gibi yine aynı şeyi söyledi ama bu sefer
“İşte şimdi hayatım tamamlandı, mucizeler de gerçek olabilirmiş” dedi ve
koşarak köpeğiyle bahçede oynamaya çıktı.
Mutlu Son

Ela, hayal ettiği gibi her gün evinin bahçesinde Mucize ile
oynayabildiği için kendini çok şanslı hissediyordu. Artık hiç sıkılmıyor,
Mucize ile uyanıyor ve tüm gününü onunla geçiriyordu.

Ela YAVUZ 3/D

19