Page 52 - harbiye ilkokulu

20 Ekim 2011 tarihinde İstanbul’da doğdum. Harbiye
İlkokulu 4C Sınıfı öğrencisiyim. Babam esnaf, annem ev

kadını. Biz üç kardeşiz. Büyüyünce savcı olmak istiyorum.

HELİN ÜZÜMCÜ

SİHİRLİ OYUNCAKLAR

Ayşe, oyuncaklarını çok severdi. Büyük, sarı ve kızıl saçlı bebekleri, oyuncak
pandası, kedisi, ayıcığı, tavşanı ve bunun gibi birçok oyuncağı vardı. Okuldan eve
geldiğinde ödevlerini yapar, sonra odasına gidip oyuncaklarıyla oynardı. O gün yine her
zamanki gibi okuldan geldiğinde ödevlerini bitirip, odasında oyuncaklarıyla oynamaya

başladı.
Ayşe, kızıl saçlı bebeğinin boynundaki renkli boncuklardan anneannesinin
yapmış olduğu kolyenin yok olduğunu fark etti. Hemen telaşla odasını aramaya koyuldu.
Odasının her yerini aramasına rağmen ne yazık ki bulamadı.

O gün üzgün bir şekilde yatağına geçip uyudu. Bunu gören oyuncaklar Ayşe
uyuyunca canlanıp o kolyeyi aramaya başladılar. Kolyeyi yatağın arasına sıkışmış
halde buldular. Hemen kolyeyi Ayşe’nin başucuna bıraktılar. Ayşe sabah olup da kolyeyi
başucunda görünce, büyük bir şaşkınlık ve sevinç yaşadı. Hemen annesine koşup,

“Anneciğim, kolyeyi sen mi buldun?” diye sordu. Annesi kolyeyi kendisinin bulmadığını
söyledi.

Ayşe o kolyenin nasıl başucuna geldiğini çok merak ediyordu. Bir fikir düşünüp
yapmaya koyuldu. Kasten kalemi kaybolmuş gibi yapıp, odasını aramaya başladı.
Sonra yatağına geçip, uyumuş taklidi yaptı. Ayşe’nin uyuduğunu sanan oyuncaklar
yine canlandılar. Kalemi aramaya başladılar. Ayşe gözlerini araladığında odada

dolaşan oyuncakları görünce büyük bir şaşkınlık yaşadı. Dayanamayıp yatağından
fırladı. Oyuncaklar birden olduğu yerde durdu. Ayşe, “benden korkmayın, sizler benim
dostumsunuz, hep birlikte oynayalım” dedi.

Oyuncaklar, Ayşe iyi kalpli olduğu için ona inanıp, yeniden canlandılar. Artık her
gün odada birlikte güzel güzel oyunlar oynadılar. Tabii Ayşe oyuncakların sırrını kimseye
söylemedi.

52 53