Page 14 - harbiye ilkokulu
P. 14

26 Mayıs 2011 tarihinde İstanbul’da doğdum. Harbiye
                                        İlkokulu 4A Sınıfı öğrencisiyim. Babam otel işletiyor, annem

                                        ev kadını. Büyüyünce adaletli kararla verebilmek için savcı
                                        olmak istiyorum.






                                                                                MERYEM YILDIZ




                                                 AYŞE’NİN İSTEĞİ



               Aylardan şubattı. Hava kışın tatlı soğukluğunu taşıyordu. Ayşe ve ailesi Ankara’da

       yaşıyordu. Ayşe’nin tek istediği şey bir kardeşinin olmasıydı. Çünkü evde çok yalnızdı ve
       mutsuzdu. Ayşe’nin annesi ve babası bu durumu fark etmişlerdi. Onun yalnız olmasına
       çok üzülmüşlerdi. Sakin bir günde Ayşe’nin annesinin aklına bir fikir gelmişti. Bunun için
       annesi Ayşe’ye bir soru sordu.

               Annesi:
                - Ayşe, en sevdiğin hayvan ne?
               Ayşe:
               - Köpek, anneciğim.

               Ayşe özellikle beyaz tüylü olanlara bayılırdı. Annesi cevabını almıştı ve Ayşe’nin
       odasından ayrıldı. Ayşe okuldaydı ve bu annesi ile babası için Ayşe’nin tarif ettiği gibi bir
       köpek sahiplenmek için iyi bir fırsattı. Hayvan barınaklarından sahipsiz bir köpeği alıp
       evin yolunu tutmak onları da mutlu etmişti.

               Ayşe,  yorucu  geçmiş  günün  ardından  evine  varmıştı.  Eve  girdiğinde  hiç
       beklemediği bir anda anne ve babası ona sürprizi açıklamışlardı. Ayşe onu gördüğü
       anda çok sevmişti ve ona, Dostum, diye seslenerek kucaklamış, sonra da gözleri doldu
       annesi ve babasına koşarak teşekkür etmişti.




               Ayşe  yeni  dostunu  çok  sevmişti  ve  neredeyse  bütün  vakitlerini  yeni  dostuyla
       birlikte geçiriyordu. Okulda zamanın bir an önce bitmesini ve köpeğinin yanına gitmek

       istiyor, evde de sadece onunla ilgileniyordu. Bu günlerin sonunda Ayşe’nin ders notları
       düşmeye başlamıştı. Annesi ve babası bu durumu kendi aralarında konuştuktan sonra
       Ayşe’yle konuşma kararı almışlardı: Annesi:
               - Ayşeciğim, dostunla bu kadar bu kadar çok ilgilenmen çok hoşumuza gidiyor,

       ancak derslerini ve başka sorumluluklarını da yerine getirmeyi ihmal etmemelisin.
                Ayşe, Dostum ile zaman geçirmekten o kadar mutluydu ki, heyecanla:
               - Dostum ile vakit geçirmenin neresi kötü? Diye sordu.
               Annesi:


                                                                  14                                                                                                                     15
   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19