Page 18 - harbiye ilkokulu

25 Mayıs 2011 tarihinde İstanbul’da doğdum. Babam

berber, annem ev kadını. Bir tane ablam var.

BUĞRAHAN ASLANKARA

KARASU MACERASI

Okullar kapanmıştı. Yaz mevsimi gelmişti. Ablam ile birlikte sabırsızlıkla
Karasu’ya, anneannemlerin yazlığına gitmek istiyorduk. Annemle birlikte bavulumuzu
hazırladık. En çok da denize girmek, rahatça oyun oynamak için oraya gitmek istiyordum.
Bizim sokaktan hem çok araba geçiyordu hem de büyükler oyun oynamamıza izin

vermiyor, gürültü yaptığımız için kızıyorlardı.
Ertesi sabah annem taksi çağırttı. Anneannemlerin İstanbul’daki evine gittik.
Onları da alıp eniştemin arabasıyla hep birlikte yola çıktık. Dört saat süren bir yolculuktan

sonra nihayet Karasu’ya vardık. Orada bizi Tülay Teyzem, Gürkan Abim, Furkan Abim
karşıladılar. Onlar Kocaali’de yaşıyorlar, Karasu’ya çok yakınlar. Onları görünce çok
mutlu oldum, hepsine sarılıp öptüm. O gün yol yorgunu olduğumuz için denize gidemedik,
ailece sohbet ettik. Akşam yemeğimizi yedikten sonra uykumuz geldi, yattık.
Ertesi gün kahvaltımızı yaptıktan sonra siteyi gezdik, sitedeki parkta biraz

oynadık. Parkta Defne, Atahan, Yiğit, Semranur adında çocuklarla tanıştık. Teyzem
bizi çağırdığında arkadaşlarımızla sahilde buluşmak için anlaştık. Evde hazırlanıp
hep birlikte denize gittik. Deniz çok güzeldi. Annem kolluklarımızı taktı, ablamın deniz

yatağını şişirdi. Arkadaşlarımızla sırayla yatağa bindik. Sonra kıyıda kovalarımızla kale
yaptık. Çok eğleniyorduk, buraya geldiğimize çok sevinmiştim. Tatilim süper geçiyordu.

Eve geldik, banyomuzu yaptık. Yemeğimizi yedikten sonra, dolaşmak için dışarı
çıktık. Karasu’da çok köpek vardı, ama insanlara zararları yoktu. Yolda birkaçını sevdim.
Teyzemler, ablam önden gidiyorlardı. Annemle ben arkalarından gelirken o sırada küçük

bir yavru kedi önümüze çıktı. Ben onu kucağıma aldım. “Ne olur anne onu eve götürelim,
besleyeyim” diye ısrar ettim. Annem, “Belki annesi ya da sahibi vardır” diye söylenerek
kediyi bulduğumuz sokaktaki site sakinlerine “Bu kedi sizin mi?” diye sordu. Herkes,
hayır dedi. Köpeklerin ona zarar vereceğini düşünerek kediyi bizimle birlikte dolaştırdık,
sonra eve getirdik. Çok oyuncu bir kediydi. Onun adını Duman koydum, o gece bizi hiç

uyutmadı. Hep bizim üstümüze çıkıp patilerini attı, çok sevimliydi. Duman’ın da aramıza

18 19