Page 50 - feriköy necdet kotil ilkokulu

HAYALLERDE AŞILAN KORKULAR

Bir yaz günüydü. Teyzemlerle birlikte yazlıktaydık. Kaldığımız evin
çevresinde bir sürü kedi vardı ama ben kedilerden korktuğum için onlara
yaklaşamıyordum. Yemeklerimizi yedikten sonra hep beraber sahile gitmeye
karar verdik. Sahile geldiğimizde denizi izlerken kendimi dalgaların içinde
hayal etmeden duramadım.

Kendimi masmavi denizde dalgalarla boğuşan, korkusuzca balıklarla
yüzen bir deniz kızı olarak hayal ettim. Kuyruğum rengarenk, upuzun ve göz
alıcıydı. Çok özgür ve heyecanlı hissettim. Aniden ileride kayaların arasındaki
küçük bir koyda buldum kendimi. Orada rengarenk balıklar vardı ve hepsi

etrafıma toplanmıştı. Onlarla konuştuğumda bana orada sıkışıp kaldıklarını
ve yollarını kaybettiğini söylediler. Beni gördüklerinde ise kurtulacaklarını
düşünmüşler. Hepsini etrafıma topladım ve onları kurtaracağımı söyledim.
Bana o kadar içten ve çaresiz bakıyorlardı ki dayanamadım. Hepsini
kuyruğumun üstünde toplayıp açık denizlere götürdüm. Ben artık onların
kahramanıydım.

Uzakta bir ada görünüyordu ve ben oraya gitmeye karar verdim. Adaya
gittiğimde kumsalda uyuyakalmışım. Uyandığımda yanımda ürkek bir kediyle
karşılaştım. Ona yaklaştım ve benden korkmaması gerektiğini söyledim. Adının
Pıtır olduğunu öğrendim. Pıtır sapsarı tüyleri olan ve mavi gözlü bir kediydi.

Annesi ve babasını kaybettiği için tek başına koca adada kalmıştı. Ona çok
üzüldüm. Ürkek bakışlarının sebebi yalnızlığından kaynaklanıyormuş meğer.
Onunla denizde oynayıp çok güzel vakit geçirdim. Üzülmemesi gerektiğini ve
kendine arkadaşlar bulabileceğini söyledim. Artık veda vakti gelmişti. Pıtır hep
hatıralarımda kalacak ve onu asla unutmayacağım. Her kedi gördüğümde onu
hatırlayacağım. Denize dalıp yüzerken şunu düşündüm: “Aslında balıklardan,
denizlerden ve kedilerden korkmamam gerek.” Kendime geldiğimde hayal

kurarken uyuyakaldığımı fark ettim. Teyzem bana: “Haydi denize giriyoruz.
Kolluklarını yanına almayı unutma!” diye seslendi. O günden sonra deniz
korkumu yenip kolluksuz bir şekilde denize girdim ve hatta eve döndüğümde
bahçedeki kedilere yemek verdim. Artık kedilere yaklaşabiliyorum. Pıtır
sayesinde kedilere olan korkumu yendim.

Bence insanlar hayal kurmalı, başarmak istedikleri şeyler için gayret
etmeli ve bütün canlıları doğayı sevmelidir. Başarmanın yarısı hayal kurmak
ve inanmaktan geçer. Korkularımızın, bizi hayallerimizin ardına düşmekten
alıkoymasına izin vermemeliyiz.

S a r e n a z Y I L M A Z

4 /G

50