Page 127 - nilufer hatun ilkokulu

demiş ki -oğlum sabırlı ol Damlaya damlaya göl olur demişler. Kızı
bunu uzaktan duymuş ama aldırış etmeden oynamaya devam etmiş.
Bir akşam eve misafir gelmiş ve Babası kızına demiş ki,

-Kızım sen bu günlük yan evde yatar mısın? Kız da, demiş ki;

- Tabii babacığım,

Uyuma vakti, gelince kız diğer eve gitmiş ve orada uyumaya
başlamış. Bir süre sonra elinde ıslaklık fark etmiş.

Yukarıya bakmış, tavandan su damlıyormuş.

İlk önce aldırış etmeden uyumaya başlamış, ama sonra
babasının söylediği söz aklına gelmiş. Kız odası Göl olacak diye çok
korkmuş. Babasını çağırmaya gitmek istemiş ama karanlıktan çok
korkuyormuş. Kız evde ne var ne yok, hepsini çatıdaki deliğin altına
koymuş ki odası Göl olmasın. Sonra kız korku ile uyumaya devam
etmiş. Yarın olunca babasının yanına koşmuş ve demiş ki?

- Baba! Baba! dün az kalsın odam Göl olacaktı. Babası hayretle
kızına bakarak demiş ki

-Kızım ne Gölü, orası nasıl Göl olacak demiş. Kız da demiş ki- baba
sen dün abime söylemiştin ya, “Damlaya damlaya göl olur” diye.

Tavanda delik olduğu için içeri damlalar girmeye başladı. Ben
de sana söylediğim gibi çok korktum. Babası gülerek kızına karşılık
vermiş

- Güzel kızım, o bir atasözüdür. Manası da şudur. Küçük Şeyler
birike birike büyük varlıklar olur, demiş ve hikaye de burada bitmiş.

127