Page 37 - mustafa sarigul ilkokulu

Geveze Aklım

Bugün hava çok soğuk. Salgın hastalıktan dolayı okulumuz kapalı. Evde yap-

acağım etkinlikler sınırlı. Biraz ödev, biraz oyun, biraz da kitap okudum.

Günün bitmesine hala çok zaman var.

Şu an pencereden sokağı seyrediyorum. Kar başlamış, iri pamuk parçaları

gibi yere düşüyor. Yere o kadar nazlı iniyorlar ki baharda kelebeklerin

çiçekten çiçeğe bir tüy gibi konmasını hatırlatıyor. Sadece baharın renk cüm-

büşüne inat bembeyaz tek renk bir kış. Damların üstü beyaz örtü ile kaplandı

32 bile. Kelebekler demişken... Geveze aklım bir yandan “Çok yağsın, kartopu

oynayıp karda yuvarlanayım.” hayali kuruyor. Bir yandan da sokakta kalmış

insanları, kedileri, köpekleri düşünüyor. Öyle ya, ne yapar bu soğukta za-

vallıcıklar? Birden içim üşüdü!

“Hepsi için bir şey yapamasam da, sokağımda bulunan birkaç aç hayvanı

doyurabilirim.” düşüncesiyle anneme koştum. Fikrimi söyledim. Annem de

beni bu düşüncemden dolayı kutladı ve üstümü giydirdi. Sokağa birlikte

indik ve üç kap yemek ve su kabını sokağımızın değişik yerlerine koyduk.

Bizi gören kediler ve köpekler kapların başına toplanmaya başladı. Bir güzel

karınlarını doyurdular. O kadar mutlu olmuştum ki! O gece rüyamda

kelebeklerle birlikte uçuyordum. Geveze aklımı seveyim.

Çınar YURDABAKAN

3/A Sınıfı