Page 35 - mustafa sarigul ilkokulu

Küçük Güvercin

Küçük güvercin özgürce gökyüzünde uçuyordu. Sürünün ortalarında bir

yerdeydi. Yeni öğreniyordu uçmayı. O da büyüyüp annesi gibi gökyüzünde

süzülmeyi, taklalar atmayı çok istiyordu. Tam o sırada tarlada açmakta olan

ayçiçeğini gördü. Merakla onun yanına doğru uçtu. Ayçiçeği yüzünü güneşe

dönmüştü ve çok mutlu görünüyordu.

Küçük güvercin Ayçiçeğinin yanına indi ve hayranlıkla seyretmeye başladı.

İzlemeye öyle dalmıştı ki sürünün uzaklaştığını son anda fark etti. Tam

uçmaya çalıştığı anda ayağı tellere takıldı. Tellerden kurtulmaya çalıştıkça

30 daha da dolandı. Akşam olmaya başlamıştı. Küçük güvercin korkmaya ve

üşümeye başlamıştı. Üzgün bir şekilde annesini düşündü, “Beni nasıl merak

etmiştir.” dedi. Kardeşiyle oynadığı oyunlar geldi aklına, yapayalnızdı.

Düşünceler için de uyuyakaldı.

Ertesi sabah bahçede oynayan bir çocuk buldu küçük güvercini. Tellerden

kurtardı onu. Ayağını sarıp, yem ve su verdi. Onu evine götürdü, sevgisiyle

iyileştirdi. Küçük güvercin kendini çok iyi hissediyordu. Çocuk, güvercini

avuçlarının içine aldı ve gökyüzüne doğru uçurdu. “Uç benim güzel kuşum,

unutma beni.”

Küçük güvercin sürüsüne yetişmek için acele ediyordu. Kendine yardım

eden, hayatını kurtaran çocuğa son kez sevgiyle baktı. Ne çocuğu, ne de güzel

ayçiçeğini hiç unutmayacaktı.

Emir Karadağ

3/A Sınıfı