Page 54 - gulsen mustafa muzuri ilkokulu

CANAHMET'İN İYİLİK KUMBARASI

Canahmet birinci sınıfa gidiyordu. Okuma ve yazmaya geçmesine çok

az kalmıĢtı. Hikâyeleri, masalları, fıkraları kendi kendine okuyacağı için
sabırsızlanıyordu. Bunun için çok çalıĢıyordu. Birinci dönem bitmiĢti.
Canahmet artık okuyup yazabiliyordu. Çok ama çok mutluydu. Karnesi
hep çok iyilerle doluydu.

Ailesi ona karne hediyesi olarak bir kumbara vermiĢti. Canahmet bu
kumbaraya harçlıkları biriktireceğini sanmıĢtı.

Ama annesi;

-Canahmet artık okuma yazma biliyorsun bu kumbaraya harçlıklarının
yerine yaptığın iyilikleri yazıp atmaya ne dersin dedi.

Canahmet'e bu fikir çok güzel ve ilginç gelmiĢti. Zaten çok
merhametli, arkadaĢlarına, büyüklerine yardım etmeyi çok seven bir
çocuktu. Canahmet baĢladı yaptığı iyilikleri yazıp kumbarasına atmaya.

Günler sonra Canahmet'in beklediği gün gelmiĢti. Kumbarası
dolmuĢtu. Annesi ile birlikte kumbarayı açıp kâğıtları masanın üzerine
boĢaltılar. Canahmet çok heyecanlıydı. BaĢladılar yaptığı iyilikleri teker
teker okumaya.

- Bugün arkadaĢım beslenmesini evde unutmuĢ. Onunla beslenmemi

paylaĢtım.

- AyĢe teyzeye fırından ekmek aldım.

- Dedem hasta ve yaĢlı susadığında suyunu, ilaç saatinde ilaçlarını
veriyorum.

- Sokağımızdaki kedilere mama ve su verdim.

- Pazardan gelen Selma teyzenin poĢetlerine yardım ettim. Evine kadar
taĢıdım.

Kâğıtlar o kadar çoktu ki okuması akĢamı bulacak gibiydi.

Annesi de oğlum seninle gurur duyuyorum. Sen akıllı, merhametli ve
çok özel bir çocuksun sanırım iyilik kumbaran hiç boĢ kalmayacak dedi.
Canahmet çok ama çok mutluydu. Hemen yeni bir kumbara alıp onu da
yaptığı iyiliklerle doldurmaya baĢladı.

Battal Toprak YILDIZ

3/B

52