Page 85 - mecidiye sehit fahrettin ilkokulu

göremedi. Sessizce kapıyı araladı ve kafasını uzattı. Ev çok karanlık değildi ama kötü

bir kokusu vardı. Ne olur ne olmaz diye feneri açıp yavaşça içeriye bir hırsız gibi girdi.

Kapıyı ardına kadar açık bırakıp evi gezmeye koyuldu. Bütün odaları gezdi ama hepsi

bomboştu. Tam umudunu yitirip evden çıkmak için hareket ettiğinde kapıdan ona

bakan iki çift göz gördü. Bu orta boylu siyah beyaz lekeli küçük bir köpekti. Dilini

dışarıya çıkarıp güzel bir gülümseme kondurmuş gibiydi. Mert yanına yaklaşıp

tasmasının olup olmadığını kontrol etti. Ama yoktu. "Bu sevimli canavarın tasması

yoksa sahibi de yoktur.’’ Ben onu alsam? " diye düşündü. Ailesine de bunu söylemesi

gerekiyordu. Köpeğe bakarak " ‘’Evin var mı köpekçik?" diye sordu. Köpek patikaya

doğru yürüdü. Mert Sende beni sevdin demek.” Sana çok iyi bakacağım." dedi. Akşam

ailesinin onayıyla sevimli köpeğin yeni sahibi olmuştu ve çok mutluydu. Ailesine

başından geçen olayı ve evi anlattı. Ailesi, böyle bir durumda onlara söylemesi ve izin

almadan bir yere gitmemesi gerektiğini söylediler. Mert, özür dileyip bir daha haber

vermeden böyle şeyler yapmayacağına ailesine söz verdi. Köpeğin adını Canavar koydu

ve anılarında kalacak olan en güzel maceralardan birini yaşadığı için mutluydu.

ASYA KORKMAZ

3/D

77