Page 41 - mecidiye sehit fahrettin ilkokulu
P. 41
VADİ’NİN DOĞA
SEVGİSİ
Vadi üçüncü sınıfa giden sevecen, çalışkan, doğayı seven ve sürekli hayal
kuran bir çocuktu. Öğretmeni Ülkü Hanım, öğrencilerine; köyler arası hikâye
yarışması yapılacağını, ödül olarak İstanbul’un tarihi yerleri gezileceğini söyledi.
Tüm öğrenciler İstanbul’u duyunca çok sevindiler. Sınıfta İstanbul’u en çok merak
eden Yaman, Hayal ve Vadi idi. Hemen hikâye yarışması için tüm sınıf çalışmaya
başladılar.
Vadi, Muğla’nın Selimiye Köyü’n de yaşıyordu. Hayvanları ve doğayı çok
seviyordu. Köyündeki doğanın tüm güzelliklerini hayal kurarak anlatmaya başladı.
En güzel masallar ormanlarda geçer. Birçok fısıltıdan doğan en güzel sesler,
masumiyet, tabiatın kalbi ormanlardadır.
Vadi sevdiği ormanlarda geçen bir masal yazdı. Yağmurun çimenleri
beslediğini bilmek çok güzel. O sesi dinlemek, yağmurun toprakla buluşmasında
yayılan o kokuyu solumak bu güzelliğe dâhil. Kapıyı açık bulduğunda “mööö” leyerek
bahçeye dalan davetsiz misafirler, sabahın ilk ışıklarında gülümseterek uyandıran
horozlar, yumurtlama sevincini gıdaklayarak paylaşan tavuklar, geceleri ninni olup
da uykuma eşlik eden çekirgelerin sesi, hayvanların boyun çanları, yaprakların
hışırtısı diye devam eden…
“Bu masala bir de yeşile âşık orman perisi gerekir.” dedi sanki kuşlar. Bu
parlak fikir Vadi’ye de çok uygun geldi. Vadi kendini ekleyerek peri oldu. Yazdığı bu
hikâyede hayal gücünü tamamen kullandı.
Öğretmeni birinciyi açıklayacağı gün tüm arkadaşları gibi Vadi’ de çok
heyecanlıydı. Gözünü kapatıp sonucu bekledi. Öğretmeninin yaptığı açıklamada
“Vadi’nin hikâyesi birinci! Tebrik ederim…” sözü sanki kulaklarında yankılandı. Çok
sevindi...
33
