Page 104 - mecidiye sehit fahrettin ilkokulu

MEHMET’İN HAYATI

Bir zamanlar köyde yaşayan Mehmet adında bir çocuk varmış. Dört kız kardeşi

ve annesi babasıyla zorlu ve bir o kadar da yorucu bir köy hayatı yaşıyorlarmış.

Mehmet İlkokulu bitirince babası onu İstanbul’a amcasının yanına çırak

olarak yollamış. Marangozluk öğreniyormuş ve bu mesleği çokta güzel yapıyormuş.

Kalacak yeri olmadığı için amcasının yanında kalıyormuş. Her ay ailesine para

yolluyormuş. Bir gün çalışırken ne olduğunu anlamadan makine parmağını kesmiş ve

dikiş atılmış. Parmağını hareket ettiremiyormuş. Askerlik çağı gelmiş ama askere

gitmeden önce evlenmiş. Eşini ailesini bırakarak askerlik için İzmir’e gitmiş fakat

parmağı sakat olduğu için askerliğine devam edememiş. Eşini alıp İstanbul’da ev

tutmuş ve çalışmaya başlamış beş sene içinde iki oğlu ve bir kızı olmuş. İşleri çok

açılmış ev ve araba almış her şey çok güzel gidiyormuş . Çalışmak onun

vazgeçilmeziymiş. Tatil bilmez dinlenmek bilmezmiş kendini işine verirmiş. Bu arada

kulakları duymamaya başlamış ve kulaklık kullanmaya başlamış. Ne olursa olsun

yaşam enerjisi yüksek, ailesine işine bağlı hafta sonları çocuklarını mutlu etmek için

gezmeyi de ihmal etmezmiş. Erkek çocukları liseyi bitirip askerliklerini yapınca

onlarda babalarının yanında çalışmaya başlamışlar.

Mehmet artık kendini çok yorgun ve halsiz hissediyormuş doktorlar artık işi

bırakıp dinlenmesini söylemişler. Ama artık çok geçmiş. Mehmet çok çalıştığı için

hastalığa kapılmış uzun bir süre yataklarda hasta olarak yatmış.Ama güzel ve anlamlı

bir hayat geçirdiği içinde huzurluymuş. En sonunda bedeni dayanamayıp vefat

etmiş.Ailesi onun arkasından hep güzel şeyler söylemişler.

Ali Eren Demirkaya

4/D

96