Page 10 - handan ziya onis ilkokulu

şartlardan korudu; rüzgarda üzerimi örttü, bazen içeriye aldı. Bir gün su

içime kabuğumdaki ufak bir delikten sızarak girdi. Beni şişirdi ve kabuğum

çatladı. Artık çimlenmeye başlamıştım. Beren’in beni görmesini sabırsızlıkla

bekliyordum. Sabah olduğunda Beren elinde sulama kabıyla bana doğru

yaklaşıyordu. Çimlendiğimi fark edince büyük bir sevinçle ailesine seslendi.

Domates tohumum büyümüş, artık çimlenmiş diyordu. Bana suyumu

verdikten sonra içeriye girdi, kısa bir sürede elinde bir not defteri, kalem ve

telefonla geldi. Bazı günler böyle yapıyordu ama pek anlamamıştım. Daha

sonra bunu anladım. Benim gelişimimi kaydediyordu. Önce fotoğrafımı

çekti sonra not defterine bir şeyler yazdı. Bana bakıp gülümsüyordu.

Günler birbirini kovalarken benimde köklerim toprağın derinliklerine

doğru gelişmeye devam ediyor, küçük bir filiz yaprağım ışığa doğru

büyüyordu. İlk yapraklarım büyüdü böylelikle domates fidesi oldum. Beren

ben bunları yaşarken beni hiç ihmal etmedi. Düzenli olarak suladı, benimle

konuştu, yapraklarım çıktığından beri yapraklarımı da temizlemeye başladı.

Böyle bir ailede olduğum için çok mutluyum, domates olacağım günü

sabırsızlıkla bekliyorum.

Beren BİLGİÇ - 4/A

9