Page 14 - feriköy necdet kotil ilkokulu

ORMAN SEVGİSİ

Yine bir tatil günüydü. Uyandığımda camımdan içeri süzülen güneş ışığı
yüzüme vuruyordu. Hemen anne ve babamım yanına koştum. “Hava çok
güzel pikniğe gidebilir miyiz ?” dedim. Annem ve babam önerimi kabul ettiler.
Hazırlıkları yapıp birlikte arabaya bindik. Ormanda piknik için uygun alan
bakmaya başladık. Babam eşyalarımızı indirdi. Mangal ateşini yakmaya
başlarken biz de etrafı gezmeye başladık. Ben anneme “Anne neden çöpler,

çöp kutusunda değil de etrafa saçılmış durumda?” diye sordum. Annem “Ahhhh
kızım! İnsanlar yedikleri gofret ambalajlarını, kırık cam parçalarını yerlere
atıyorlar yani doğayı kirletiyorlar.” dedi. Az ileride bir sincabın ağladığını
gördük. Hep birlikte yanına gittik. “Sevimli sincap neden ağlıyorsun?” dedim.
“Benim yıllardır yaşadığım ağacı kestiler . Şimdi evsiz kaldım.” dedi. Çok
üzüldük. Ne diyeceğimizi bilemedik. Sağımıza döndük az ileride bir kuş gördük.
O da çok mutsuz görünüyordu. Mutsuzluğunun nedeni sincabınkinden farksız
değildi. Utancımızdan yerin dibine girdik. Onlardan insanlar adına özür dileyip
hemen babamın yanına gittik. İlk iş olarak mangal ateşini söndürdük. Sonra

elimize çöp poşetlerimizi alıp etrafı temizledik. Bizi görenler de bize katıldı.
Ormanı kısa sürede temizledik. Orada yaşayan hayvanlar bize gülümsediler…

Doğa sadece insanların değil tüm canlıların. Doğayı sevmek yetmez,
davranışlarımızla da göstermeliyiz. Sevelim, koruyalım ve birlikte mutlu
yaşayalım.

EL A NAZ GÜVEN

3/ H

14