Page 39 - talatpasa ilkokulu
P. 39

TALATPAŞA İLKOKULU ÇOCUK YAZARLARI - 2021


                                              HAYALİMİN PEŞİNDE


                          Merhaba, sizlerin de hayalleriniz var mı? Ben her gün türlü hayaller
                    kurarım;  bugün  ve  geleceğim  için.  Bazen  hemen  olsun  isterim.  Zaman
                    çabucak  geçsin.  Annem  hep  sabırlı  olmamı,  anın  tadını  çıkarmamı  ve
                    gelecek  hayallerim  için  bugünü  iyi  değerlendirmemi  söyler.  Size
                    hayallerimden  bahsettim  ama  kendimi  tanıtmadım.  Tekrar  'Merhaba!  '  o
                    zaman. Ben Çınar. 9 yaşındayım. İstanbul'da yaşıyorum. Tam bir macera

                    tutkunuyum.Okumayı en sevdiğim kitaplar, tahmin edersiniz ki Dünya'nın
                    farklı  yerlerinde  geçen  türlü  maceraları  anlatan  kitaplar.  Özellikle  de
                    denizlerde  geçen  maceralara  bayılıyorum.  Çünkü  denizi  çok  seviyorum.
                    Size  İstanbul'da  yaşıyorum  dedim  ama  yaz  tatilimin  tamamını,
                    anneannemin yazlık evinin olduğu köyde geçiriyorum. Köyüm Gelibolu' ya

                    bağlı,  deniz  kıyısında  küçük bir  köy.  Ve  orayı  gerçekten  çok seviyorum.
                    Denizle küçük yaşta tanışıp sevmem de, bu sayede oldu zaten.

                          Benim en büyük ilgi alanım, hareket eden her türlü araçlar. En büyük
                    hayalim de, bir araç tasarımcısı olabilmek. Aklımda, hayalimde hep farklı
                    farklı araçlar var. Denize olan sevgim yüzünden de, hem karada hem de

                    denizde  gidebilen  bir  araç  tasarlamayı  çok  istiyorum.  'Neden  peki?
                    'diyebilirsiniz. Hemen anlatıyorum. Köyde yazın her sabah plaja gider ve
                    yüzeriz.  Bu  yaz,    bir  gün  plajda  üzücü  bir  olay  yaşadım. Köydeki  en  iyi
                    arkadaşım  Mehmet  ile  denizde  yüzüyor,dalıyor,  oynayıp  eğleniyorduk.
                    Birden hızla kıyıya yaklaşan küçük bir sürat teknesi, göz açıp kapayıncaya
                    kadar, kıyıya yakın minik adacığa çarptı. Tekne alev almadı ama nasılsa

                    çabucak su alarak yattı. Neyse ki denizde yüzen kimseye birşey olmadı.
                    Ama  hepimiz  öyle  korkmuştuk  ki,  donup  kaldık.  Hemen  denizden  çıkıp,
                    yaşadığımız olayın şokuyla evlere dağıldık. Yolda aklıma belki biraz tuhaf,
                    ama çok işe yarayacağını düşündüğüm bu araç fikri geldi işte: Bir daha
                    böyle bir olay yaşanmaması için, denizde hızla giderken, bir kazaya neden

                    olabilecek bir kaya parçasıyla karşılaşınca, onu  sensörleriyle algılayan ve
                    otomatik pilot kullanımına geçerek, yönünü değiştirip, kendini en yakın ve
                    güvenli  kara  parçasına  çıkarabilen  bir  araç.  Ve  herkesin  güvenliği  için,
                    tabii ki sakince...

                          Düşündüğüm  şeyin  heyecanıyla  uçarak  eve  gittim.  Babam  hafta

                    sonu tatili için o sabah köye gelmişti. Evimizde de tadilat işleri için bir usta
                    ekibi çalışıyordu. Hemen olanları babama anlattım. Ve tabii ki fikrimi de...
                    Babam  heyecanımı  görüp,  düşündüğüm  araç  için  elimizdeki  imkanlarla,


                                                              39
   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44