Page 41 - rezneli niyazi bey ilkokulu

yürüdükten sonra ağaçların ne kadar uzun ve büyük olduğunu fark etmiş.
Buraları hiç bilmiyormuş. Artık eve dönmeliyim diye düşünmüş.
“Karnımda çok acıktı.” demiş. Ama hangi yöne gideceğini
hatırlayamamış. Sağa mı gitsem sola mı gitsem diye düşünmüş. Sonra
ne fark eder ki demiş. Ve yürümeye devam etmiş. Artık çok yorulmuş
havada kararmaya başlamış. Şu ağacın içinde biraz dinleneyim sonra
devam ederim deyip yorgunluktan ağacın içinde uyuya kalmış.

Uyandığında etraf kapkaranlıkmış. Çok korkuyormuş. Biraz
yürüdükten sonra uzaklardaki evlerin ışığını fark etmiş. O yöne doğru
ilerlemiş ve sonunda evini bulmuş. Annesi Pufi’yi görünce çok sevinmiş.
“Pufi oğlum nerelerdesin seni çok merak ettim aramadığım yer kalmadı.”
demiş.
Pufi yaptığına çok pişman olmuş ve bir daha annesini
üzmeyeceğine söz vermiş.

Tunahan EKMEN
3/A Sınıfı

40