Page 135 - nilufer hatun ilkokulu

Bir zaman sonra köyde at yarışı düzenlenmiş. Çiftlikteki atların
sahibi de yarışa katılmaya karar vermiş. Sonra seyislerin yanına
konuşmaya gitmiş. ´´Beni dinleyin! Hafta sonu yarış düzenlenecek
atlarınızı hazırlayın.´´ demiş. Ahmet seyis her zaman olduğu gibi atını
sevgi ile tımarlıyor. Onu iyi besliyor, kırlarda koşturuyormuş. Ama
Osman seyis ise, her zaman olduğu gibi atıyla çok ilgilenmiyormuş
sadece besliyormuş. İlgisiz kalan at hareketsizlikten dolayı çok iyi
hazırlanamıyormuş. Hafta sonu gelmiş çatmış. Çevredeki tüm atlar
gelmiş ve yarışma başlamıştı. İlk üçe kalan atlar arasında çiftlikteki
iki at da vardı. O atlar, Ahmet seyis ve Osman seyisin atlarıydı. Ahmet
seyisin atı o kadar güzel koşuyormuş ki, herkes o ata bakakalmıştı.
Osman seyisin atı ise o kadar güçlü değilmiş; ama koşuyormuş.
Yarışma sonunda Ahmet seyisin atı kazanmış.

Yarıştan sonra Atın sahibi Ahmet seyise teşekkür etmiş. ´´Benim
atıma kendi atınmış gibi baktın, besledin, sevdin. Sen görevini yerine
getirdin. Yapman gerekenden daha fazlasını ben söylemeden yaptın;
gözüm arkada hiç kalmadı paranı hak ettin. Atına bakan ardına
bakmaz sözüyle de kanıtlamış oldun, sana her şey için teşekkür
ederim” demiş.

135