Page 70 - mustafa sarigul ilkokulu

Bıdık

Ben ailemin tek çocuğuyum. Bazen evde sıkılıyorum. Annem ve babamdan

bana bir kuş almalarını rica ettim. Onlar da bana bir kuş aldılar. Hayatımın en

mutlu ve heyecanlı günüydü. O gün Bıdık ailemize katıldı. Sarı gagası, yeşil ve

mavi tüyleri vardı. Geldiği gün etrafı inceliyordu. Gözlerinden korktuğu çok

belliydi. Etrafı incelerken bizleri de tanımaya çalışıyordu. Geceleri onu sevmeye

çalıştığımızda çok sinirleniyordu. Başlarda bunu bilmiyorduk. Yaşadıkça onun

isteklerini fark etmeye başladık.

Onu kafesinden çıkardığımız ilk günü hatırlıyorum. O da ne yapacağını

65 bilemedi. Evin içinde oradan oraya uçmaya çalıştı. Duvarlara çarptı. Hatta

vitrinin arkasına düştü. Onu oradan alıp kafesine geri koyduk. Yavaş yavaş

her gün onu kısa sürelerle kafesinden çıkarıp eve alıştırdık. Artık eve ve evde

uçmaya alışmıştı.

Her gün onunla konuşuyordum. Onunla bir akşam yarım saat bana ‘Abi’

dedirtebilmek için çok uğraştım. Öğrenmedi sanıyordum. Bir gün onunla yine

oynarken bana birden ‘Abi’ dedi. Dünyalar benim olmuştu. Artık bana “Abi”

diyen bir kardeşim olmuştu. Çok mutluydum. Şimdi sıra ona kendi adını

söyletmekteydi. Çok uğraştım. Sonunda onu da başardım. Bu sefer ikimiz de

çok mutlu olmuştuk. Hayvanlar insanların hayatını çok renklendiriyor.

Mutluluk veriyor. Bize birçok faydası olan hayvanları sevelim, koruyalım.

Sizlerin de hayatında nice Bıdık’lar olmasını dilerim.

Atakan KARADAĞ

3/C Sınıfı