Page 115 - gulsen mustafa muzuri ilkokulu

ÜZÜCÜ BİR DERS

Mehmet adında bir çocuk varmıĢ. Hep kardeĢi Ahmet ile okuldan
kaçmak istermiĢ. Ama her defasında güvenliğe yakalanırlarmıĢ. Bir gün
Mehmet bir plan yapmıĢ. Mehmet, Ahmet‟e planını anlatmıĢ:
“ Öğretmene tuvaletimiz geldi diyelim ama tuvalete gitmek yerine
bahçeye gidelim. Nöbetçi ağabey de içeride, kaçabiliriz.” demiĢ. Ahmet
bu fikri çok sevmiĢ. Hemen planı uygulamaya baĢlamıĢlar. Öğretmenleri
tuvalete gitmelerine izin vermiĢ.

Güvenlik kapıda yokmuĢ. Okuldan çıkmıĢlar. Karınları acıkınca,
yanlarındaki paraları birleĢtirip tost almıĢlar ve karınlarını doyurmuĢlar.
Üstüne iki tane de dondurma yemiĢler. Eve gidene kadar bunlarla
yetinmiĢler. Onlar eve dönene kadar okulun son zili çoktan çalmıĢ.
Anneleri telaĢla onları bekliyormuĢ. Çocuklar kapı zilini çalmıĢ. Anneleri
kapıyı açmıĢ. Anneleri çocuklarına sarılmıĢ. Çocuklar da annelerine
sarılmıĢ.

Aradan iki saat geçmiĢ. Kapı çalmıĢ. Gelen öğretmenleri imiĢ. Çocuklar
çekinmiĢler. Öğretmenleri çocukların yanına gelmiĢ. ” Çocuklar, okuldan
niçin kaçtınız? Ben, servis Ģoförü, bekçi, müdür, arkadaĢlarınız sizi çok
merak ettik. Çok üzüldük. Hep sizi aradık. BaĢınıza kötü bir Ģey geldi
sandık. Bir daha kaçmayın, olur mu? ” demiĢ. Çocuklar ; ”Tamam”
demiĢler. Öğretmenleri gittikten sonra anne ve babaları da Ahmet ile
Mehmet ile bu olayı konuĢmuĢlar.

Ama ertesi gün yine kaçmıĢlar. Bu sefer müdürü, öğretmenlerini ve
bekçiyi atlatmak zor olmuĢ. Ama yine de kaçmıĢlar. Üstelik yanlarında da
çok para yokmuĢ. AcıkmıĢlar. Sadece bisküvi ile karınlarını doyurmaya
çalıĢmıĢlar. Gezerken kaybolmuĢlar. Çok korkmuĢlar. Birilerine yol
sormuĢlar ama evlerinin yolunu bir türlü bulamamıĢlar.

Aradan bir gün geçmiĢ, hala yürüyüp evlerini bulmaya çalıĢıyorlarmıĢ.
Bisküvileri çoktan bitmiĢ, birkaç damla suları kalmıĢ.

113