Page 57 - mecidiye sehit fahrettin ilkokulu
P. 57
DEPREM VE
ÖĞRETMENİM
Şu anda pandemi dolayısı ile okula gitmiyorum. Derslerimi online olarak
bilgisayardan alıyorum. Evimize yakın bir ilkokulun üçüncü sınıfında okuyorum.
2020 yılında normal bir günde okula gitmiştim. O zaman ikinci sınıf
öğrencisiydim. Okulda dersler devam ediyor ve tenefüste arkadaşlarımla
oynuyordum.
Görsel Sanatlar dersimiz başlamış, öğretmenimiz bize video açmıştı. Bir anda
“Sinyal yok” yazısı geldi. Projeksiyon Cihazı sallanmaya başladı.
Öğretmenimiz:
- Çocuklar sakin olun ve masanın kenarına geçin. Dedi. Öğretmenimizin
söylediğini yapıyordum ama çok ta korkmuştum. Çünkü okulumuzda bir sarsıntı
olmuştu. Arkadaşlarımın çoğu bunu yaşamış ben ise ilk kez yaşıyordum. Bu
yaşadığımız şeyin adı “Deprem” miş.
Öğretmenimiz sarsıntı durunca bizi acil çıkış kapısından çıkarmaya başladı.
Hepimizi okulun karşısındaki boş araziye götürdü. Korkmamamız için bize şarkılar
söyletti.
Yavaş yavaş herkesin velisi gelmeye başladı Ben de annemin gelmesini
bekliyordum. Annemi görünce ağlamaya başladım. Anneme sımsıkı sarıldım.
Annemle eve doğru giderken, annem bana:
- Kızım, öğretmenin yanında korkmana gerek yok çünkü öğretmenin seni
o kadar seviyor ki seni ve arkadaşlarını bırakıp gitmemiş, sizi sakinleştirmiş. Dedi.
O zaman anladım ki ne olursa olsun öğretmenimiz için öncelik hep “Biz” iz. İyi
ki varsınız, teşekkürler öğretmenim.
GİZEM SU BAYRAM
3C
49
