Page 52 - mecidiye sehit fahrettin ilkokulu

KEÇİLER

Yazları annemin memleketine gideriz. Ben henüz dokuz yaşındayım. Oraları

çok severim. Havası, suyu, yeşillikleriyle çok güzel bir yerdir. Gönlümce, özgürce

oynayabilirim.

Yine bir yaz annemin memleketine gittiğimde çok güzel vakit geçirmiştim.

Orada çok güzel orman içinde böcekler, rengarenk çiçekler, kuzular, inekler,

koyunlar, otlar vardı. Dolaşıp otlanıyorlardı. Akşam da eve

geldiklerinde süt veriyorlardı. Keçileri

gördüğümde hem sevinmiştim hem de çok

üzülmüştüm. Çünkü anneannem ve dedem

başından geçen bir olayı anlatmışlardı:

Soğuk bir kış günüymüş. Aç kalan kurt

dağdan inip köye gelmiş. Zavallı hayvanlar,

bağırıp yavrularını korumak için bütün

güçleriyle savaşıyorlarmış. Anneannem

uyanmış. Dedeme:

- Kalk hayvanlara bir şey oldu, durmadan bağırıyorlar git bir bak. Demiş. Dedem köy

yerinde olduğu için tüfeğini alıp aşağıya inmiş. Dedemin sesini duyan kurt tüm

gücüyle oradan kaçmış.

Hepsi iyilermiş ama zavallı keçiler ve oğlaklar çok korkmuşlar. Dedemi

görünce o korku yerini bir sevinç kaplamış. Dedemin yanına gelip onu adeta kucaklar

gibi sevinçlerini göstermişler.

Dedem, anneanneme eve gelince olan biteni anlatmış:

- Hayvanların hayatlarını senin sayende kurtardım. Deyip teşekkür etmiş.

İşte, bu yüzden ne zaman bir keçi görsem hep bu olay aklıma gelir.

EMİR KESKİN 3/C

44