Page 128 - mecidiye sehit fahrettin ilkokulu

BULUTLARIN

SABIRSIZLIĞI

Bir zamanlar Güneş ile bulut çok iyi arkadaşlarmış. Bulut yağmur yağdırır

toprağa can verir bizim ise barajlarımızı doldurur. Güneş ise yağmurdan sonra ısı verir

ve ışınlarıyla Gökkuşağı’nı oluşturur,insanların ısı ve ışık ihtiyaçlarını karşılarmış.

Günler böyle geçerken kış gelip çatmış. Günler hızlı ve karanlık geçtiği için bulut artık

Güneş’i günde iki, üç saat görebiliyormuş. Bulutun bu duruma canı sıkılıyormuş.

Günler bu şekilde geçiyormuş, Bulut günlerden bir gün Güneş’e bu durumu anlatmış.

Güneş; Bulut bence kışın bitmesini beklemelisin demiş. Ama bulut onu

dinlememiş bile, havalar iyice soğumaya başlamış. Günlerden bir gün kar yağmaya

başlamış. Bulut artık Güneş’i hiç göremiyormuş. Bulut bu duruma çok üzüldüğü için

hep Güneş’le geçirdiği maceraları düşünüyormuş. Güneş’in verdiği öğütler aklından

çıkıvermiş.Bir gün aklına çok tehlikeli bir fikir gelmiş, karı durduracakmış. Bu fikri

uygulamaya karar vermiş.Hemen kendini ısıtmaya başlamış. İlk önce kontrollü bir

şekilde ısınmış ama tam sevinecekmiş ki kontrolü kaybetmiş ve bir fırtına yaratmış.

Yarattığı fırtına çok uzun bir süre sonra dinmiş, fırtına dindikten sonra Güneş çıkmış.

Güneş bulutu görür görmez onun yanına gitmiş, Bulut Güneş’in geldiğini görünce

sabırsız olmasından ve yarattığı fırtınadan dolayı utanıyormuş. Ertesi gün bulut,

Güneş’ten onun sözünü dinlemediği için özür dilemiş, Güneş’te onu sıkı sıkı

öğütlemiş. Bulutta yaptığı şeyden pişmanlık duyduğunu ve yaptığı hatadan dersini

aldığını söylemiş ve bir daha asla sabırsız biri olmamış. Güneş’le olan dostluğuna

devam etmiş, yaşadığı olaydan sonra kış mevsiminin bitmesini ve Güneşle olan güzel

vakit geçirdiği yaz mevsiminin gelmesini sabırla beklermiş.

DORUK RÜZGÂR AYNA

4/D

120