Page 124 - mecidiye sehit fahrettin ilkokulu

BEN VE ASİL

Ben kendimi bildim bileli hep bir kangal köpeğim olsun isterdim ama hep

erteleniyordu ve bir türlü köpek sahibi olamıyordum. Sivas da olduğumuz günlerden

birinde bir akrabamızın köpeklerinin yavruladığını duydum ve çok heyecanlandım.

Babama gidip yavruları görmek istediğimi söyledim babamda beni kırmayarak

müsait oldukları bir gün gideceğimizi söyledi . Birkaç gün sonra beklediğim haber geldi

yani gidip yavru köpekleri görebilecektik bunun sevinci ile ayaklarım yerden kesildi ve

koşarak köpekleri gitmeye gittim ama bence ben uçmuştum çünkü öyle heyecanlıydım

ki anlatamam. Neyse sonunda Köpekleri gördüm ama o kadar küçüklerdi ki

sevmeye kıyamadım ve mutlu gözlerle köpekleri izlemeye devam ettim .Benim bu

mutlu halimi gören Enes abim bana bir köpeği vereceğini ve onu giderken

götürebileceğimi söyledi .

Ben bu içimdeki mutlulukla Enes abime öyle bir sarıldım ki az kalsın nefes

alamayacaktı bunu gerçekleştirmek istemediğimden sarılmayı bıraktım. Tabi bu

mutlu günümden kısa bir süre sonra İstanbul'a gideceğimiz gün belli oldu gitmeden

iki gün kala sözleştiğimiz gibi köpeğim geldi daha on altı günlük olduğu için paytak

paytak koşuyordu ve çok tatlı gözüküyordu köpeğimin adını Asil koydum nedenini

soracak olursanız çok asil bir duruşu vardı . Kangal köpeğim hakkında edindiğim

bilgilerden biri de cinsini çoban köpeği olmasıydı. İki gün boyunca türlü

yaramazlıklar yaptı. Yaptıklarından beni en çok güldüren şey de babaannemin

tavuklarını küçücük boyuyla kovalaması oldu. Ben güldükçe o da yapmaya devam

ediyordu, onun kaldığı iki gün boyunca ailecek gülmekten gözümüzden yaşlar geldi.

İstanbul'a gitme zamanı geldi ve Asil'i dikkatlice köpek kutusuna koyduk ama

Asil halinden çok mutlu değildi ve devamlı ağlıyordu . Annem Asil'in bu

116