Page 124 - mecidiye sehit fahrettin ilkokulu
P. 124

BEN VE ASİL








                        Ben  kendimi  bildim  bileli  hep  bir  kangal  köpeğim  olsun  isterdim   ama  hep

               erteleniyordu ve bir türlü köpek sahibi olamıyordum. Sivas da olduğumuz günlerden

               birinde bir  akrabamızın  köpeklerinin yavruladığını  duydum ve çok heyecanlandım.

               Babama  gidip  yavruları  görmek  istediğimi  söyledim    babamda  beni  kırmayarak

               müsait oldukları bir gün gideceğimizi söyledi . Birkaç gün sonra beklediğim haber geldi

               yani gidip yavru köpekleri görebilecektik bunun sevinci ile ayaklarım yerden kesildi ve

               koşarak köpekleri gitmeye gittim ama bence ben uçmuştum çünkü öyle heyecanlıydım

               ki   anlatamam.  Neyse  sonunda  Köpekleri  gördüm  ama   o  kadar  küçüklerdi  ki

               sevmeye  kıyamadım ve mutlu gözlerle köpekleri izlemeye devam ettim .Benim bu

               mutlu   halimi  gören  Enes  abim  bana  bir  köpeği  vereceğini  ve  onu  giderken

               götürebileceğimi söyledi .


                        Ben bu içimdeki mutlulukla Enes abime öyle bir sarıldım ki az kalsın nefes

               alamayacaktı  bunu   gerçekleştirmek  istemediğimden   sarılmayı  bıraktım.  Tabi  bu

               mutlu günümden kısa bir süre sonra İstanbul'a gideceğimiz gün belli oldu gitmeden

               iki gün kala sözleştiğimiz gibi  köpeğim geldi daha on altı günlük olduğu için  paytak

               paytak koşuyordu ve çok tatlı gözüküyordu köpeğimin adını Asil koydum nedenini

               soracak olursanız çok asil bir duruşu vardı . Kangal köpeğim hakkında edindiğim

               bilgilerden  biri  de  cinsini   çoban  köpeği  olmasıydı.  İki  gün  boyunca  türlü

               yaramazlıklar  yaptı.  Yaptıklarından   beni  en  çok  güldüren  şey  de  babaannemin

               tavuklarını  küçücük boyuyla kovalaması oldu. Ben güldükçe o da yapmaya devam

               ediyordu, onun kaldığı iki gün boyunca ailecek gülmekten gözümüzden yaşlar geldi.


                      İstanbul'a gitme zamanı geldi ve  Asil'i dikkatlice köpek kutusuna koyduk ama

               Asil  halinden  çok  mutlu  değildi  ve  devamlı    ağlıyordu  .  Annem  Asil'in  bu









                                                                                                     116
   119   120   121   122   123   124   125   126   127   128   129