Page 111 - mecidiye sehit fahrettin ilkokulu
P. 111
YETİM KALAN ÇOCUĞUN
HAYAT ÖYKÜSÜ
Yıllar önce, bir köyde dokuz çocuğu olan bir aile yaşıyormuş. Aile geçimini
çiftçilik ile sağlıyormuş Bir gün anneleri, tarlada çalışır iken iş kazası geçirmiş
yaralanmış. Kadını eve getirmişler. Kadının çocukları çok üzülmüş. Kadın, birkaç gün
yaşamış ve sonra vefat etmiş. Kadının sekizinci çocuğu Ali, çok üzülüyormuş. Aradan
biraz zaman geçmiş. Babaları başka bir kadınla evlenmiş. Evlendikten sonra kadın
çocukları istememiş. Babalarıda çocukları bırakmış, yanına almamış. Çocuklar tek
başlarına yaşam mücadelesi veriyorlarmış. Ali, annesinin vefatından sonra, babasıda
yanında olmadığı için şehirde yaşayan abisinin yanına gitmiş. Onlarla birkaç yıl
yaşamış, abisinin de çocukları olduğu için onlara yük olmak istemiyormuş. Bu yüzden
ayrı ev kiralamış. Ve oraya taşınmış. Ali’nin yaşı küçük olmasına rağmen hayattaki
zorlukların üstesinden gelmeye çalışıyormuş. Ne iş olsa yapıyormuş. Gece gündüz
demeden çalışıyormuş. Çünkü bir hedefi varmış: Kendi ayakları üzerinde durabilmek,
kimseye muhtaç olmamakmış. Aradan yıllar geçmiş. Çok çalışmış ve de başarmış.
Artık kendi ayakları üzerinde durabiliyormuş. Yıllar geçmiş, evlenmiş, çocukları
olmuş. Kendisi aile hayatı yaşamadığı için ailesine çok düşkünmüş. Kendisi iyi bir
eğitim alamadığı için, çocuklarının çok iyi bir eğitim alabilmelerini çok istiyormuş.
Bu yüzden elinden geleni yapıyormuş. Çocuklarına da hayatta başlarına ne gelirse
gelsin kendi ayaklarının üzerinde durabilmeyi öğretiyormuş. Artık Ali’ nin hayatı çok
değişmiş. Çok mutlu bir yaşantısı varmış. Sevdikleriyle birlikte onlar için çalışmak
onu hep mutlu etmiş. Hayatta başına ne gelirse gelsin çabalamak gayret etmek ve
başarmak için üstün gayret gösterirmiş. Yani düşünmeyi, gayret edip başarmayı
öğrenmiş.
AYŞE ZÜMRA ÇAVDAR
4/ D
103