Page 23 - nilufer hatun ilkokulu

Ben mağazanın kapısında bekliyordum sonra annemin bağırışı ile
başımı çevirdim. Annem yerde acılar İçinde bağırıyordu. Ağzındaki
maskeden beton dubayı görmeyip düşmüştü. Çevredeki insanlar
annemi yerden kaldırmak için başına toplandı. Babamla abim
bağrışmaları duyup geri geldiler. Annemin altına tabure çekip su
verdiler. Annem “ kolum koptu. Kolum koptu” diye bağırıyordu. Biraz
dinlendikten sonra babamlar taksiyle bizi eve bırakıp hastaneye
gittiler.

Ağabeyimle ikimiz endişe ile evde onlardan gelecek olan
haberi bekledik. Bizden çıt çıkmıyordu. Sanırım İkimiz de suçluluk
duyuyorduk.

Akşam olunca yengem işten bize geldi. Babam hastaneden
bizi aradı. Abime annemizin kolunu hem çıkıp hem de kırıldığını
söylemiş. O zaman daha da endişelendim. Ta ki annem ve babam
hastaneden dönene kadar. Annem eve kolu alçılı döndü. Çok şükür!
kolu kopmamıştı.

23