Page 16 - mustafa sarigul ilkokulu

Pasaklı İle Çınar’ın Hikâyesi

Bir gün Çınar ve annesi parka gitmişlerdi. Ama Çınar’ın canı parka gelmiş olsa da

çok sıkılıyordu. Annesi de hep meşguldü, çünkü Çınar’ın küçük bir kardeşi vardı.

Çınar tek başına top oynamak istemiyordu. Bir köpeği olmasını onunla birlikte top

oynamak koşmak ve eğlenmek istiyordu. Ama ailesi buna karşı çıkıyor, istemiyordu.

Bir gün yine Çınar, annesi ve kardeşi parka gittiler. Annesi her zamanki gibi

kardeşiyle ilgileniyordu.

Çınar boş boş dolanırken yanına küçük ama sevimli bir köpek geldi. Bakımsız,

küçük, pasaklı köpek Çınar’la oynamaya başladı. Çınar o kadar eğlenmiş ve mutlu

olmuştu ki! Çınar parka her gittiğinde köpekle oynuyordu. Sonunda bu yakınlık
11 dostluğa dönüştü. Çınar bu köpeği eve almak istiyor ancak annesi ve babası izin

vermiyordu. Çınar çok üzülmüştü.

Çınar annesiyle eve giderken Pasaklı da onları takip etti. Pasaklı günlerce Çınarların

evinin bahçesinde Çınar’ı bekledi. Çınar yemek yemiyor, konuşmuyordu. Annesi ve

babası bir terslik olduğunu anlamışlardı. Sorunun ne olduğunu sordular. Çınar da

bir köpek istediğini ve hatta bir köpek ile arkadaş olduğunu, onunla çok eğlenip,

mutlu olduğunu anlattı. Anne ve babası düşünüp karar verdiler. Çocuklarının

mutluluğu hiçbir şeyden önemli değildi. Çınar’a “Tamam, köpeğin bizimle

yaşamasına izin veriyoruz.” dediler.

Çınar çok sevindi. Hemen bahçeye inip Pasaklı’ya sımsıkı sarıldı. İşte böylece hem

Çınar mutlu oldu, hem de Pasaklı’nın bir yuvası olmuş oldu. Ailecek mutluluk

içinde yaşadılar.

Çınar AKDERE

1/B Sınıfı