Page 106 - gulsen mustafa muzuri ilkokulu
P. 106
ArkadaĢlarım ve öğretmenlerim görünce üzülüp çok geçmiĢ olsun
demiĢlerdi. En yakın arkadaĢım Eylül benimle koĢmayı çok severdi ama
artık eskisi gibi koĢamıyorduk. KoĢmak yerine daha sakin oyunlar
oynamaya baĢladık. Bu duruma yavaĢ yavaĢ alıĢtım. Eskiden böyle
insanlara çok üzülürdüm.
Aradan 2-3 sene geçti ve ben protez bacağımla yaĢamaya alıĢtım ve
mutluyum. Artık daha rahat yürüyorum , koĢuyorum. Okuluma da
rahatlıkla gidiyorum ve çok mutluyum.
Dila ACAR 4/D
328
104
